از آنچه در من خو گرفت
با من ریشه داد
با من رشد کرد !

خواهم نوشت
برای تو
" تویی که هیچگاه ندیدمت
ولی همیشه دوستت داشتم
به مانند، خدا ... "

خواهم نوشت از تو که،
در پشت چشمم خانه کرده بودی و
گاه و بی‌گاه
نگهبان خواب‌هایم بودی
و گاه، باران می‌شدی ...

سکوت می کنم
بغض می کنم
و همچنان خواهم نوشت
برای رودهای جاری
در دل ...
برای بن بست های همیشه دلگیر
همیشه درگیر
در دل ...

برای قورباغه ماده‌ایی که
عاشقانه
آواز قورباغه‌ی نر را می‌شنود
و من احمق به آن صدا
می‌خندم !

گاه گاه
قلمم
حریف دردواره‌هایم نمی شود !
اما باز
در کور کوچه‌های دل
کورمال کورمال قلمم را می‌کِشم ...
و شاید می‌کُشم، در کوچه‌های دل ...

خواهم نوشت ...